Arystoteles powiedział, że „prawda ma podstawową wyższość nad fałszem i jeśli w starciu z nim nie zwycięża, to dlatego, że jej obrońcom brak zdolności perswazyjnych". W słowach tego starożytnego myśliciela kryje się optymistyczne przekonanie o wyższości prawdy nad obłudą, fałszem, kłamstwem czy hipokryzją i jednocześnie negatywna ocena braku kompetencji komunikacyjnych, pozwalających skutecznie prawdę prezentować.

Polacy, nic się nie stało! W katolickim kraju, takie skandowanie, po porażce, może świadczyć o wyjątkowym miłosierdziu, ale w wykonaniu polityków, po ostatnich aferach gospodarczych, raczej o nieodpowiedzialności. Jak nazwać takie zachowanie – zabawą, głupotą? Pół biedy, jeśli dotyczy sportu, gorzej, gdy polityki i gospodarki.

Ważniejsze jest jednak pytanie – czy przepisy zapisane w ustawie o wydłużeniu wieku emerytalnego w systemie powszechnym  i mundurowym odpowiadają na wyzwania społeczne (umowy śmieciowe, ochrona zdrowia) i demograficzne? To, że będziemy pracować dłużej wcale nie rozwiązuje problemu demograficznego. Jest nas coraz mniej i coraz starszych. W takiej sytuacji trudno mówić o rozwoju. Pozostają emocje. 

Umiejętność szybkiej koncentracji

Jeżeli sytuacja zmusza Cię do zabrania głosu bez przygotowania, na zasadzie improwizacji, to powinieneś posiąść umiejętność szybkiej koncentracji, która pozwoli Ci niemal w ułamkach sekund dostrzec i uświadomić sobie subproblemy, stanowiące tematyczne ogniwa Twojej wypowiedzi, np. krótkiej polemiki z przedmówcą.

Perswazja jako sztuka skutecznego przekonywania

O powodzeniach ludzkich przedsięwzięć w znacznym stopniu decyduje sposób ich przedstawiania. Nie wystarczy mieć racji, trzeba jeszcze o tym umieć przekonać innych. Przekonywanie czyli perswazja jest sztuką.

Tak przynajmniej twierdzą ekonomiści. Uważają, że polska gospodarka wpłynęła na wody stabilnego wzrostu. Czy to znaczy, że przedsiębiorcy rzeczywiście mogą odetchnąć z ulgą? Nie muszą już się obawiać drugiego dna kryzysu?

Unia to rzecz piękna i szczytna, tylko, niestety, idea nierealna i utopijna. Z prostego powodu. Byty społeczne mają to do siebie, że przyklasną każdemu, kto głosi lepsze jutro. Wystarczyło ogłupiające, populistyczne hasło „Każdemu według potrzeb” i już proletariusze wszystkich krajów łączyli się w trudzie i znoju, by doczekać ekonomicznej katastrofy. Co znamienne, w ten iluzoryczny dobrobyt wierzyli zarówno ci, którzy nie mieli, jak i ci, którzy mieli. Również rozum. Dlaczego?

Aranżowanie sytuacji treningowych, w których trzeba odwołać się nie tylko do indywidualnej głębi, ale, a może przede wszystkim, atrakcyjności jej przekazu, staje się niełatwym wyzwaniem retorycznym.
    Znajomość branży często przekłada się na erudycyjną jej interpretację, wiedza nie zawsze broni się siłą perswazyjnie sformułowanej argumentacji, słuszność racji nie przekona audytorium, jeśli nie zostanie atrakcyjnie zaprezentowana.

Mimo twórczej propagandy, jakoś nie widać prognozowanego wzrostu gospodarczego, a nadchodzące sygnały ożywienia gospodarki nadal takiej pewności nie dają. Przystąpienie do Unii Europejskiej też specjalnie gospodarce nie pomoże. Tam wcale sytuacja nie wygląda lepiej. Z prognoz Komisji Europejskiej nawet wynika, że na tle krajów Unii  tylko Grecja (ze względu na Olimpiadę w 2004 r.) i Irlandia będą się szybciej rozwijały niż Polska.

Choć uważamy, że nic bardziej nie uskrzydla w działaniu, jak uznanie dla wymiernych dokonań i że w dobie powszechnej krytyki korzystanie z uznania może być dobrym i ważnym elementem motywującym do jeszcze bardziej wytężonego i efektywnego wysiłku, to jednocześnie widzimy, iż nie wszystko, co się w polskiej gospodarce dzieje, godne jest najwyższego uznania. Zatem w celu pobudzenia inicjatywy i naprawy takiego stanu rzeczy chcemy również mówić o sprawach tę gospodarkę trapiących.