Czy wolność słowa, jako ostoja demokracji i podstawowa jej wartość, przekładająca się na pluralizm myśli i sądów  pozostaje w sprzeczności z tym, co określa się jako political correctness – w tłumaczeniu z języka angielskiego – poprawność polityczna?

Coraz więcej mamy w kraju absolwentów wydziałów ekonomicznych, zwanych w różnych uczelniach biznesowymi. To wielkie przeobrażenia ostatnich lat otwierały nowe szanse edukacyjne, które miały sprostać wyzwaniom rynkowym. Tak więc edukacja ukierunkowana na operacjonalizację działań, skuteczność podejmowanych przedsięwzięć, kreatywność – szczególnie w zakresie poszukiwania nowych, bardziej racjonalnych i efektywnych, praktycznych rozwiązań dotyczących zarządzania, czy marketingu zdominowała edukację rozwijającą pasje poznawcze dla poznawania samej wiedzy.

Wprawdzie już podnosiłem w tym miejscu temat czwartej władzy i z nią związany problem nierzetelności dziennikarskiej – ale ostatnie doniesienia „Pulsu Biznesu”, z 28 maja br., i okoliczności z tym związane sprowokowały mnie do ich skomentowania. I choć do lekceważenia zasady rzetelności dziennikarskiej w dużej mierze przyczynia się komercjalizacja działalności wydawniczej, w niczym nie zmienia to faktu, że są to działania naganne.

Dlaczego tak wiele projektów informatycznych, nawet tych największych, kończy się plajtą i całkowitą kompromitacją?
    Patrząc z perspektywy nowego roku można przypomnieć choćby system dla ZUS, nad którym prace trwają piąty rok (i akurat w tym przypadku są skazane na sukces, bo bez tego niemożliwy będzie jakikolwiek szybki sposób ewidencjonowania i rozliczania płatników), Poltax II istniejący w formie instalacji pilotażowej, brak systemu dla GUC, brak systemu Ewidencji Pojazdów Kradzionych, Ewidencji Kierowców, zintegrowanego systemu informatycznego dla policji... Dlaczego tak się dzieje?

Rozmówca posługujący się techniką sofizmatu jest przebiegły, bezwzględny i dlatego niebezpieczny. Przypomnijmy, iż sofizmaty to nieuczciwe sztuczki stosowane w rozumowaniu, które stwarzają pozory poprawności, zapoczątkowane przez sofistów i rzecz jasna stosowane do dzisiaj. Chcąc zbijać zarzuty rozmówcy posługującego się techniką sofizmatu, mówca powinien publicznie zdemaskować owo rozumowanie o pozorach poprawności, z reguły konstruowane w celu wprowadzenia kogoś w błąd.

Treningi skutecznych zachowań komunikacyjnych robią ogromną karierę, bowiem ludzie coraz bardziej przekonują się o tym, iż skuteczność ludzkich przedsięwzięć w dużej mierze – w badaniach oceniono ją na 30 proc. – zależy od umiejętności komunikacyjnych. Wystarczy przejrzeć oferty szkoleniowe, by zorientować się, jak bardzo biznesmeni uświadomili sobie potrzeby kształtowania i doskonalenia swych umiejętności.

Zgodzicie się chyba Państwo z wrażeniem, że coraz bardziej mętny staje się szum interpretacyjny co do utrzymywania wysokich stóp procentowych przez Radę Polityki Pieniężnej. Jest on już tak wysublimowany, że zaczynam wątpić, czy cokolwiek rozumiem z ich istoty. Pierwej, zdecydowanie przeważali krytycy, do których należę, a obecnie – coraz bardziej uaktywniają się obrońcy.

W jeszcze nie tak zamierzchłej przeszłości, i w prawie powszechnym obiegu, kursowało stwierdzenie: robota nie zając, nie ucieknie. Dzisiaj ponad 2,8 mln osób czynnych zawodowo pozostaje bez pracy i co gorsza, w niektórych regionach, bez większych szans by ją „złapać”. Poza tym, z badań GUS (BAEL – badania aktywności ekonomicznej ludności) wynika, że liczba ta jest jeszcze większa, niż to pokazuje statystyka urzędów pracy, i ciągle rośnie.

Czy są wśród nas – zarówno zwykłych obywateli, jak i ludzi polityki i gospodarki – tacy, którzy nie mają choćby cienia nadziei – bardzo szeroko rozumianej? Raczej nie ma. I czy to znaczy, że wszyscy jesteśmy głupcami? To już wręcz obraźliwe. Ale na co dzień, mimo nadziei na lepsze, nieustannie dotyka nas niepewność jutra, chamstwo i bezkarność, bezwzględność i lekceważenie. Najgorsze, że od tych, którym ufamy.